UMEAK ETA KIROLA!

Kirola osasuntsu bizi ahal izateko funtzesko atala da. Dena den, bere alde onak eta txarrak ditu. Elikaduraz bezala, kirolaz ere kontziente izan behar gara, honek dituen eraginak kontrolatu behar ditugulako.

Alde onak daudela esan beharrik ez badago ere, horietako pare bat aipatuko ditut. Alde batetik osasuntsua da, gure gorputza mantentzen laguntzen digulako. Beste alde batetik, haurren garapen bai psikomotriza bai kognitiboa lantzen delako, gainontzeko haurrekin sozializatzeaz gain.

  Alde txar batzuk ere badaude haurrak kirola praktikatzearen inguruan. Lehenik,lesioak ugariak izaten dira haurretan, izan ere, haur hauen ehunak ez dira garatuta egoten eta gehiegizko entrenamenduaren ondorioz mikrotraumatismoak izaten dituzte. Beraz, entrenatzaileek jakin behar dute, garapen garaian entrenemenduakintentsitate gutxiagokoak izan behar direla eta konpentsazio ariketak egin behar direla. Horrez gain, gehiegizko entrenamendu horrek haurraren garapena okertu lezake, hau da, aurreko sarretik esan dudan bezala kirolak haurraren garapenean lagundu dezake baina hau gehiegizkoa bada eskeletoa kaltetu dezake garapena oztopatuz.

  Bukatzeko, kirola egitea garrantzitsua da neurrian egiten bada, gehiegikeriarik gabe.Hona hemen interneteko zientzia.net orrialdean aurkitutako aholku batzuk haurrak eta kirolaren inguruan:

Beraz, kirola baztertzerik ez dagoelako, hona hemen Nazioarteko Kirol Medikuntzako Federazioak umeen eta gaztetxoen kirol-asmoekiko eman dituen aholkuak:

1. Lehia-kirolean hasi aurretik, haur guztiei medikuaren azterketa sakona egin behar zaie. Horrela, alde batetik lehia-kirolean hasten diren haurrek ez dutela osasun-arazorik jakin ahal izango da; bestetik, medikuak haur bakoitzarentzat kirol egokiari buruzko eta entrenamendu-saio egokiei buruzko aholkuak eman ahal izango ditu. Hasierako azterketaz gain, noizbehinka egin beharreko azterketei epeak jartzea komeni da, gehiegizko entrenamenduaren ondoriorik ba ote dagoen ikusteko.
2. Kirol-lanaz gain, entrenatzaileak erantzukizun pedagogikoa ere badu. Horregatik umeen garapenarekin zerikusia duten arazo biologiko, fisiko eta sozialak ezagutu behar ditu.
3. Entrenatzaileak ume bakoitzaren gorabeherak ezagutu behar ditu, bakoitzaren gaitasunak kontuan hartu eta bakoitzari aukera egokienak eskaini. Umearen garapen orokorra entrenamenduaren eta lehiaren gainetik dago.
4. Entrenamenduari izaera pedagogikoa ematen bazaio, umearen garapenarentzat ona izango da. Entrenamendua errendimenduan oinarritzen bada, osasun- eta garapen-arrazoiak medio, ez du balio. Gazteentzat ere balio du azken aholku honek.
5. Umeek kirol askotan hartu behar dute parte, horrela gustukoena, euren izaera, interes eta ezaugarrietara ondoen egokitzen dena aukeratu ahal izango dute. Horrela egiten denean, arrakasta handiagoa izaten da eta porrot-sentsaziorik ez da izaten.
6. Kontaktu fisikoa dagoen kiroletan umeak ez dira adinka sailaktu behar; heldutasunari, gorputzaren tamainari, trebetasunari eta sexuari egin behar zaiei jaramon.
7. Lehia-saioen arauek eta iraupenek umeen adinerako egokiak izan behar dute; entrenamendu-saioek, berriz, laburrak eta ondo antolatuak. Ondo planifikatutako entrenamenduak, jardueraren optimizazioa lortzeaz gain, lesio-arriskua murrizten du.
8. Pisu-altxaketa eta halterofilia —gurean harri-jasotzea— ez dira gomendagarriak eskeletoa hazi arte.
9. Iraupen luzeko lasterketak umeentzat txarrak dira.